اطلاعات جامع درباره ی IPv6

آدرس IP که آن را IP address هم میگویند در واقع مخفف عبارت Internet Protocol address میباشد که به صورت یک سری اعداد با قوانین مشخص، به هر وسیله ای (اعم از کامپیوتر، تلفن همراه، چاپگر و…) که به شبکه داخلی یک سازمان و یا به اینترنت متصل میشود، اختصاص داده میشود. آدرس IP در واقع یک شماره شناسایی منحصر به فرد (Unique) برای یک ارتباط داخلی و یا تحت وب است که با آن کامپیوترهای مختلف (یا سرورهای مختلف) در شبکه از یکدیگر تفکیک میگردند.

مقایسه IPv4 با IPv6

در ابتدا که استانداردهای شبکه تعریف گردید، از اعدادی بر مبنای ۳۲ برای ایجاد شماره‌­های IP استفاده شد که به آن، آدرس­های IP نسخه ۴ می­گویند (IPv4)، در این نسخه که هم اکنون نیز در حال استفاده است، از ترکیب اعداد بر مبنای ۳۲ بیت نهایتا تا سقف ۴.۳ میلیارد (4.294.967.296) آدرس اختصاصی قابل ایجاد است، از طرفی در این نسخه از آدرس های IP تعداد قابل توجهی جهت استفاده در شبکه­‌های داخلی یا Private Network رزرو گردیده­‌اند.

بازه یا رِنج این آدرس­های IP رزرو شده را در زیر مشاهده می­نمایید:

10.0.0.0 – 10.255.255.255
172.16.0.0 – 172.31.255.255
192.168.0.0 – 192.168.255.255

در ابتدای شکل گیری شبکه اینترنت، تعداد ۴.۳ میلیارد آدرس IP، رقمی بود که کسی گمان نمی کرد روزی به انتهای ظرفیت خود برسد، اما به مرور و با گسترش فعالیت‌های تحت وب و لزوم اتصال دستگاه‌های مختلف به شبکه که هر کدام نیازمند IP بودند و از طرفی خرید شمار زیادی از IP ها توسط شرکت‌ها و بلا استفاده ماندن آنها سبب شد که تحقیقات بر روی نسل جدیدی از آدرس‌های اینترنتی شروع شود، این کار تحقیقاتی بعدها در قالب نسخه ۵ ارائه شد که تنها جنبه آزمایشی داشت، اما با آمدن نسخه ۶ از آدرسهای اینترنتی، مسئله محدودیت تقریبا برای همیشه حل شد، چرا که در این سری از IP ها، شماره‌ها بر مبنای ۱۲۸ بیتی در نظر گرفته شده که نتیجه، رقم بسیار قابل توجهی است (3.403 ضرب در 10 به توان 38، یعنی چیزی بیش از 300,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000 یا سیصد میلیارد میلیارد آی پی آدرس). از این رو از سال ۲۰۱۲ به بعد به تدریج سازگاری و انتقال به سوی IP های نسخه ۶ آغاز شده و همچنان ادامه دارد، البته به دلیل چالش های نرم افزاری و سخت افزاری انجام این کار، عمل مهاجرت از آی پی نسخه ۴ به ۶ ممکن است چندین سال به طول انجامد.

مزایای IPv6:

افزايش تعداد آدرس ها

آدرس IPv6 داراي ۱۲۸ بيت آدرس مي­باشد (در حالي كه IPv4، تعدادِ ۳۲ بيت آدرس دارد) و در نتيجه تعداد آدرس هاي IP موجود افزايش چشمگيری پيدا مي­كند و اين امر مشكل سناريوهايی كه به دليل كمبود آدرس IP نياز به پياده سازی NAT مي­باشد، را حل مي­كند. عدم نياز به پياده سازی NAT تنظيمات شبكه را آسان مي­كند و پيچيدگی سخت افزار و نرم افزار را كاهش مي­دهد. همچنين در اختيار داشتن تعداد آدرس IP Public به چشم انداز آينده خانه­‌های شبكه شده كه در آنها كليه وسايل داراي آدرس IP مخصوص می‌باشند و در نتيجه امكان كنترل آنها از طريق اينترنت فراهم مي­باشد، كمك مي­كند. افزايش پياده سازی سيستم­های موبايل و بيسيم نيز به دليل كمبود آدرس های IP محدود نمي­شود.

Routing مؤثر

سرآیند IPv6 نسبت به IPv4 ساده تر شده است. اين امر موجب كاهش سربار پردازشی روتر ها و درنتيجه كاهش پيچيدگی سخت افزار و سريع تر شدن پردازش بسته ­ها مي­شود. و نيز آدرس دهی سلسله مراتبی در IPv6 موجب اختصاص فضای آدرس مناسب و درنتيجه كوچك تر شدن جداول Routing و مؤثرتر شدن مسيريابی در كل شبكه می شود.

امنيت

پروتکل IPv6 لزوم IPsec را اجباری مي­كند و درنتيجه يك قالب امنيتی يك پارچه برای ارتباطات اينترنتی ايجاد مي­كند. دربسياری از پياده سازي­های IPv4 امكان فعال سازی IPSEC نمي­باشد و در نتيجه سطح امنيت كاهش مي­يابد.